Deze schertsende zin past helaas nog steeds bij veel mensen vandaag…

Hebt u zich ooit afgevraagd waarom sommige mensen eeuwig jong lijken te blijven, terwijl anderen er op hun 33e al heel oud uitzien? Is het een speling van de natuur, een erfelijke aanleg of zijn er andere factoren?

Wat dacht je ervan om te zeggen dat het voor 80% in onze eigen handen ligt?! In het artikel hebben we een schrijnend voorbeeld gebruikt, Chuando Tan de fotograaf en model is echt indrukwekkend, met 57 jaar ziet hij er beter uit dan menig 25 jarige… Natuurlijk heeft hij goede genen, maar als hij had gedronken, gerookt en ook nog eens slecht had gegeten (en regelmatig had getraind), dan zou hij er nu zeker niet zo uitzien!

Het hele geheim, of het nu om mannen of vrouwen gaat, ligt in de vrije radicalen en hun effect op ons organisme. Hun aanwezigheid bepaalt of we snel of langzaam verouderen. Het is niet zo dat je de klok kunt terugdraaien, maar vanaf je 25e ligt het aan jezelf of je er op je 40e uitziet alsof je 50 bent, of andersom. Dieet- en levensstijlgewoonten zijn doorslaggevend.

Maar laten we het proces van celveroudering behandelen en hoe het te stoppen.

Met het ontstaan van meercelligheid en de daarmee gepaard gaande differentiatie van cellen in kiembaancellen en somatische cellen gaat voor de somatische cellen een verouderingsproces gepaard, dat leidt tot het afsterven van de cellen en het meercellige organisme. Kiemcellen (eicellen en zaadcellen) zijn potentieel onsterfelijk, d.w.z. dat zij zich onbeperkt kunnen blijven delen. Onder ongunstige milieu-invloeden vertonen deze cellen echter ook tekenen van veroudering, die echter onder gunstige omstandigheden kunnen worden opgeheven.

Men heeft ontdekt dat tijdens het elektronentransport in de ademhalingsketen peroxide-ionen (O2-) kunnen worden gevormd, die via waterstofperoxide agressieve vrije radicalen vormen. Radicalen zijn organische of anorganische verbindingen met één of meer ongepaarde elektronen. Omdat zij proberen elektronen te vangen om weer volledige paren te hebben, zijn zij zeer reactief. Deze radicalen vernietigen eiwitten, lipiden en DNA. Met het ouder worden neemt hun aantal toe en dit leidt tot een beperking van de ATP-productie.
Het beschreven verouderingsproces lijkt een gevolg te zijn van energietekort in het organisme, waarbij de mitochondriën betrokken zijn. Gebleken is dat ziekten van het zenuwstelsel, zoals de ziekte van Parkinson, hun oorzaak vinden in een ontoereikende energieproduktie in bepaalde zenuwcellen.

Studies op menselijke en dierlijke cellen hebben aangetoond dat enzymen van verouderde cellen slechts 25-50% van hun activiteit hebben. In het experiment met 3 jaar oude ratten (vergelijkbaar met een 90 jaar oud mens) was 30-50 % van alle eiwitten geoxideerd en dus beschadigd. Ook lipiden waren niet meer functioneel en zelfs het DNA van de mitochondriën en de celkern vertoonde mutaties. In de mitochondriën worden tijdens de celademhaling vrije radicalen (atomen, moleculen of ionen met een ongepaard elektron) gevormd. Zij zijn bijzonder reactief en hechten zich aan vele vitale stoffen. Hun aantal neemt toe met de leeftijd.

De 4 voornaamste bronnen van vrije radicalen:

• Interne producten: Ons lichaam produceert voortdurend vrije radicalen als bijproduct van de normale stofwisselingsfuncties…
• Het milieu: luchtvervuiling, sigarettenrook, smog, roet, uitlaatgassen van auto’s, giftig afval, meststoffen, insectenbestrijdingsmiddelen, achtergrondstraling, geneesmiddelen en slecht, overbewerkt voedsel kunnen vrije radicalen produceren.
• Stressoren zoals trauma, medicatie, ziekte en infecties kunnen de productie van vrije radicalen door het lichaam aanjagen.
• Kettingreacties: wanneer een vrije radicaal een elektron steelt om zichzelf weer in balans te brengen, creëert het nieuwe vrije radicalen in het eerder gestolen molecuul. In veel gevallen zal deze vrije radicaal vervolgens ook proberen een elektron te stelen.

”Stop het oxidatieve proces met anti-oxidantsn“

Wat zijn antioxidanten?

Antioxidanten bieden bescherming tegen zogenaamde “vrije radicalen”. Enerzijds worden deze vrije radicalen door het lichaam zelf gevormd tijdens diverse stofwisselingsprocessen, anderzijds worden ze geproduceerd door schadelijke invloeden van buitenaf, zoals sigarettenrook, milieutoxines of UV-straling van de zon.
Als er te veel vrije radicalen in ons lichaam zijn, ontstaat zogenaamde “oxidatieve stress”. Dit zou bijdragen tot ziekten zoals aderverkalking, hart- en vaatziekten, artritis en kanker en ook de huid sneller doen verouderen.
Oxidatie kan bijvoorbeeld worden waargenomen bij gesneden appels – ze worden bruin. Wie appelschijfjes met citroensap besprenkelt, ziet dat de antioxidant vitamine C deze oxidatie voorkomt: ze behouden hun natuurlijke kleur.
In de regel beschikt ons lichaam over een goed functionerend beschermingssysteem om vrije radicalen in toom te houden. Antioxidanten werken meestal niet geïsoleerd, maar in interactie met andere antioxidanten (antioxidantennetwerk). Afzonderlijke vitaminen (B2, vitamine C en E) en mineralen (selenium, zink) zijn onderdelen van dit systeem.

De oorsprong van antioxidanten:

1. Gevormd in het lichaam (bv. enzymen, hormonen, stofwisselingsproducten)
2. Uitwendig toegediend via de voeding (bv. groenten, olijfolie, fruit, noten)

Zu 2: Antioxidanten uit voedsel zijn bijvoorbeeld:

• Vitamine C en E
• Selenium of secundaire plantaardige stoffen
  (zoals polyfenolen, bèta-caroteen, OPC (resveratrol), flavonoïden (thee), lycopeen (in tomaten), anthocyanen (rode kool, kers, vlierbes, appelbes, haskapbes, maqui), zeaxanthine (spinazie, paprika’s), chlorofyl (in spinazie, sla, tarwegras, spirulina) of allicine (in knoflook)).

Ook de rode en gele plantenpigmenten betalaïne (betacyanen en betaxanthinen) komen steeds meer aan bod. Deze zitten bijvoorbeeld in rode bieten, gele bieten, snijbiet met gekleurde stengels en gekleurde cactusvruchten. Er is echter weinig bekend over hun nutritionele en fysiologische effecten en hun biologische beschikbaarheid.

Vitamine C en E
Selenium of secundaire plantaardige stoffen
Belangrijk voor de voeding:
Veel plantaardig en gevarieerd voedsel!

Wat zit er achter de reclame voor antioxidanten?

Antioxidanten neutraliseren de zogenaamde “vrije radicalen” en zouden zo bijdragen tot een vermindering van het verouderingsproces en het risico op ziekten. De studies zijn echter niet zo duidelijk. De Europese Autoriteit voor voedselveiligheid heeft de studies over de beschermende functie van antioxidanten geëvalueerd en geconstateerd dat de gegevens voor veel stoffen niet wetenschappelijk gefundeerd zijn. Slechts enkele verklaringen over de bescherming tegen vrije radicalen (oxidatieve stress) zijn toelaatbaar. Zo wordt voor zink, selenium en de vitaminen C, E en B2 gesteld dat zij helpen “de cellen te beschermen tegen oxidatieve stress”.

De zin mag ook zijn: “Olijfolie-polyfenolen helpen de bloedlipiden te beschermen tegen oxidatieve stress”.
Het is niet bewezen dat geïsoleerde antioxidanten in de vorm van voedingssupplementen (of in ACE-producten met bètacaroteen, vitamine C en E) bescherming bieden tegen ziekten als aderverkalking, hartinfarcten, beroertes, artritis of kanker, of verouderingsprocessen stoppen in de zin van anti-veroudering.

Polyfenolrijke olijfolie lijkt het middel bij uitstek te zijn…

… vooral als je, zoals onze favoriet Chuando Tan, geen overvloed aan antioxidanten hebt om op terug te vallen, zoals die op een Aziatische tafel te vinden zijn. Sport en beweging doen de rest, want een vet-zwaar lichaam verhoogt het risico op ontstekingen en dus ook op het ontstaan van vrije radicalen. Maar zijn voorbeeld moet dienen om alle anderen te laten zien wat mogelijk is en wat we zelf kunnen bereiken door persoonlijke verantwoordelijkheid.

Veel olijfolieleveranciers adverteren met een laag zuurgehalte en houden je voor de gek!

Sommige olijfolieverkopers adverteren actief met een lage zuurgraad. Dit is misleidend omdat veel mensen denken dat je de zuurgraad in olijfolie proeft. Maar de zuurgraad heeft absoluut niets met de smaak te maken, want vrije vetzuren zijn smaakloos. Om de zuurgraad van olijfolie te bepalen is geen smaaktest nodig, maar wordt er een chemische analyse gedaan. Omdat alleen in het laboratorium kan worden vastgesteld hoe zuur een olijfolie is. U moet weten dat olijfolie, zoals alle plantaardige oliën, grotendeels uit triglyceriden bestaat.

Triglyceriden zijn altijd samengesteld uit drie oliezuren die aan glycerine zijn gebonden. Simpel gezegd betekent dit dat de drie oliezuren op hun plaats worden gehouden door de glycerine, maar dit “vasthoudmechanisme” is niet erg stabiel. Door de inwerking van warmte, de inwerking van zuurstof (= oxidatie) of de invloed van bepaalde bacteriën (= fermentatie) komen de oliezuren vrij uit de glycerine en worden zogenaamde “vrije vetzuren” gevormd. In de scheikunde beschrijft het zuurgehalte hoeveel vrije vetzuren er in de olie aanwezig zijn. Als het zuurgehalte hoog is, zitten er veel vrije vetzuren in olijfolie. In het omgekeerdeIn het geval dat de zuurgraad laag is, zijn de oliezuren gebonden aan glycerine en is de plantaardige olie bijgevolg laag in zuurgraad.

Is er een verband tussen de smaak en zuurgraad van olijfolie?

Zoals eerder vermeld, moet de vraag “Smaakt olijfolie zuur?” duidelijk met “Nee” worden beantwoord. Toch kan het zijn dat de zuurgraad geproefd kan worden, zo niet door een leek, dan toch door een deskundige. Maar ook dat werkt niet. De zuurgraad van olijfolie moet altijd gebaseerd zijn op een chemische analyse. Zelfs de meest ervaren en gespecialiseerde smaakpapillen kunnen niet bepalen of een olijfolie veel of weinig vrije vetzuren bevat. Velen geloven dat de hoogwaardige olijfolie die ze hebben gekocht “zuur” is en verwarren kwaliteitskenmerken zoals scherpte en aroma’s met zuur. Omgekeerd zijn veel oliën die als “mild” worden geprezen, zoals de meeste supermarktartikelen, gewoon oud en geoxideerd en hebben daarom een ​​verhoogd zuurgehalte, wat de nietsvermoedende consument als aangenaam en zachtaardig ervaart. Dergelijke olijfolie biedt geen gezondheidsvoordelen meer ten opzichte van andere oliën, ze vullen alleen de kassa’s van supermarktketens. |
Lees ook: Vet door vetten?

Olijfolie van hoge kwaliteit kan worden gedefinieerd als “een vet dat je niet dik maakt”.

Hoewel het kostbare “goud van de Middellandse Zee” een hoog caloriegehalte heeft – ongeveer 90 Kcal per lepel – zijn de positieve eigenschappen zo divers dat de aanbevolen dosis door experts en voedingsdeskundigen 3 – 4 eetlepels per dag is. deHet is omdat de hoeveelheid calorieën niet recht evenredig is met de gewichtstoename, integendeel. Laten we eens kijken waarom.

Extra vierge olijfolie voor gewichtsverlies, maar met plezier!

Extra vierge olijfolie is een essentieel voedingsmiddel voor onze gezondheid dat de stofwisseling verbetert zonder gewichtstoename te bevorderen. Hierdoor is het een voedingsmiddel dat absoluut zijn plaats in onze voeding moet vinden, in tegenstelling tot veel andere vetten, waarvan sommige als gezond worden beschouwd. De reden: Olijfolie gedraagt ​​zich anders dan hoogwaardige kokos- of zonnebloemolie. Het is de enige eetbare olie die een grote hoeveelheid polyfenolen bevat, die de olie een deel van zijn toegevoegde waarde geven, het heeft een lange keten en wordt langzaam en constant opgenomen, het is ook rijk aan vitamines. De extreem korte-keten kokosolie, erg populair bij sporters vanwege de snelle opname en energieontwikkeling, is niet nuttig voor gewichtsverlies bij mensen met een inspanningsbelasting van minder dan 3 keer per week en die geen ketogeen dieet volgen, hetzelfde geldt tot biologische zonnebloemolie ondanks dit hoge vitamine E-gehalte.

De goede vetten in olijfolie in combinatie met de andere begeleidende stoffen verminderen de glycemische belasting van een maaltijd. Ze ontwikkelen een anti-insuline werking, het hormoon dat verantwoordelijk is voor de vetopslag in de maag: een maaltijd zonder olijfolie is dus niet alleen minder lekker, maar ook minder gezond.

Het aroma speelt ook een cruciale rol bij het behouden van een gezond gewicht. Dit wordt bevestigd door een onderzoek van de Technische Universiteit van München en de Universiteit van Wenen, volgens welke de geur van de olie stimulerend werkt.

het gevoel van verzadiging en werkt als een rem tegen overmatig eetgedrag. Een mooi voordeel vooral voor wie een dieet wil aanhouden en hongeraanvallen wil beperken.

Vierge olijfolie ook voor de schoonheid van huid en haar

Wie zei dat olijfolie alleen mag worden gebruikt voor gewichtsverlies? Dit voer is eigenlijk ook uitstekend vanwege zijn voedende en hydraterende eigenschappen. De voordelen zijn voornamelijk huid en haar die elke dag worden blootgesteld aan de aanval van omgevingsfactoren.

De wetenschap heeft uitgelegd hoe, dankzij de vetzuren en vitamine E, olijfolie van eerste persing het haar voedt en stimuleert, dofheid en droogheid verwijdert en het zijn natuurlijke glans teruggeeft.

Vitaminen en vetzuren hebben ook een uitstekende werking op de huid, die meer vocht nodig heeft om zacht en glad te blijven bij blootstelling aan zon of zeewater. Olijfolie werkt ook als een anti-verouderingsmiddel: elke dag een dun laagje olie over je hele lichaam masseren kan de huid strakker maken en het verschijnen van gevreesde rimpels vertragen.

Lees ook: Olijfoliepolyfenolen: Tegen celbeschadiging en huidveroudering

Een mythe die blijft bestaan.
Velen geloven echt nog steeds dat hun probleem dik is;

het tegenovergestelde is het geval.

Het is een van de grootste voedingsmisvattingen van de laatste decennia: de veronderstelling dat vet in voedsel je dik maakt. Verschillende onderzoeken hebben aangetoond dat vet belangrijk en gezond is – als je maar goed eet. De voedingsindustrie heeft de afgelopen decennia steeds meer vetarme lightproducten op de markt gebracht en als gezonde afslankproducten aan de consument verkocht. Geen wonder, want de media en voedingsdeskundigen vertellen mensen al jaren dat te veel vet in voedsel ongezond is – en vooral dat je er dik van wordt.

Aan de andere kant zou het juist zijn om te onderscheiden welke vetten daadwerkelijk gunstig zijn voor de gezondheid en welke niet. Daarnaast moet men ook informeren welke vetten worden gemetaboliseerd, hoe en welke dan als vetmakers moeten worden beschouwd.

Over het algemeen wordt onderscheid gemaakt tussen onverzadigde en verzadigde vetten, die in het verleden vaak de aanduiding “gezond” of “ongezond” kregen (een onderscheid dat nu als achterhaald wordt beschouwd). Mensen hebben beide soorten vet elke dag nodig voor stofwisselingsprocessen in het lichaam. Ze zijn nodig voor de opname van de in vet oplosbare vitamines A, D, E en K, zorgen voor een natuurlijk gevoel van verzadiging, zijn nodig voor de functie van hormonen en enzymen en verminderen schommelingen in de bloedsuikerspiegel.

Vetarme diëten werken niet, maar vet kan u helpen gewicht te verliezen.

De Amerikaanse auteur, arts en hoogleraar kindergeneeskunde, Aaron Carroll, legt ook de dikke mythen uit in zijn nieuwe boek “The Bad Food Bible”.
Hij schrijft:
“Als er één ding is dat we weten over vet, dan is het dat vetconsumptie niet leidt tot gewichtstoename. Integendeel, het kan zelfs helpen om een ​​paar kilo kwijt te raken”.

Hij onderbouwt de stelling met verschillende onderzoeksresultaten. In een grootschalig vrouwenonderzoek met bijna 50.000 deelnemers over een periode van acht jaar is onderzocht of een vetarm dieet gezonder is. 60 procent van de vrouwen at normaal, terwijl de andere 40 procent de hoeveelheid vet in hun dieet aanzienlijk verminderde. In plaats van 38 procent van de calorieën in vet, was het voor hen slechts 20 procent.

Na analyse van de gegevens bleek dat een vetarm dieet het risico op hartaandoeningen en borstkanker niet kon verminderen, en ook niet bijdroeg aan gewichtsverlies op de lange termijn. Omgekeerd kan worden gezegd dat ook vet deze factoren niet negatief beïnvloedt.

Geen vet, maar suiker maakt je dik

Een evaluatie van meer dan 50 voedingsstudies gepubliceerd in het medische tijdschrift “Food and Nutrition Research” laat zien waar het probleem van gewichtstoename eigenlijk ligt. Er is alleen gebruik gemaakt van onderzoeken die vanaf het jaar 2000 zijn uitgevoerd. Bij het analyseren van de gegevens ontdekten de onderzoekers dat een verhoogde consumptie van vezels en noten nauwelijks tot gewichtstoename leidde, terwijl een hoge consumptie van vlees gewichtstoename bevorderde. Er is ook bewijs gevonden dat volkorenproducten, havermout en vette melkproducten beschermen tegen gewichtstoename. Bovendien voorkomen vezels en fruit een toename van de taille.

Aan de andere kant werd een verband gevonden tussen zware consumptie van witte bloemproducten, snoep en desserts en gewichtstoename in combinatie met een grotere taille. Het probleem is duidelijk niet vet, maar suiker en enkelvoudige koolhydraten uit witte bloem. Volgens de auteurs bieden de toename van vezelrijke voedingsmiddelen en zuivelproducten en de afname van witte bloem, vlees en suiker een blijvende bescherming tegen vermoeidheid.

“In Duitsland eet men niet te veel vet, maar te veel koolhydraten. Duitsland is dikker en dikker geworden door de toename van koolhydraten”, zegt voedingsdeskundige Dr. Riedl. Suiker is de “koning der dikmakers”. En verder: “Het komt snel in het bloed terecht en doet het insulinegehalte stijgen. Hoge insulinespiegels verhinderen op hun beurt vetverlies.

Vet eten en daardoor slank blijven?
Klinkt paradoxaal, maar is het niet, zoals een nieuwe studie suggereert.
Volgens de wetenschappers is olijfolie het meest vullend.

Vooral de consumptie van bepaalde vetten kan blijkbaar helpen tegen ongewenste gewichtstoename. De reden is het verzadigingseffect – en dit is vooral geweldig met olijfolie, zoals een onderzoek aan de Technische Universiteit van München (TUM) en de Universiteit van Wenen heeft aangetoond. Vetarme voedingsmiddelen, aan de andere kant, helpen niet per se tegen extra kilo’s – omdat ze je niet lang vol houden.

De reden voor het verzadigingseffect met de olie was het aroma, zoals de TUM aankondigde. “We hebben bewezen dat smaken de verzadiging kunnen reguleren”, legt professor Peter Schieberle uit, die ook het hoofd is van het Duitse onderzoeksinstituut voor voedselchemie. “We hopen dat de resultaten zullen helpen om in de toekomst effectievere vetarme voedingsmiddelen te ontwikkelen met een onveranderd verzadigingseffect.”

Olijfoliegroep is niet aangekomen

De werkgroep onder leiding van Schieberle en Veronika Somoza van de Universiteit van Wenen onderzocht vier eetbare vetten: reuzel, melkvet, koolzaad en olijfolie. Drie maanden lang consumeerden de deelnemers aan het onderzoek 500 gram magere yoghurt verrijkt met een van de vier vetten – naast hun normale dieet.

“De olijfolie had het grootste verzadigingseffect”, zegt Schieberle. De olijfoliegroep kwam ook niet aan – het lichaamsvetpercentage en het lichaamsgewicht van hun deelnemers bleven constant. “Het resultaat was verrassend omdat koolzaad en olijfolie vergelijkbare vetzuren bevatten.”

Ingrediënten hebben effect op de bloedsuikerspiegel

Dus de wetenschappers zetten hun zinnen op de smaken. Een groep kreeg yoghurt met aromatische extracten uit olijfolie en een controlegroep kreeg pure yoghurt. De olijfoliegroep hield vast aan hun energie-inname; de controlegroep consumeerde echter meer calorieën.

De ingrediënten hadden blijkbaar een direct effect op de bloedsuikerspiegel. Hoe lang het vol gevoel aanhoudt, hangt onder meer af van de bloedsuikerspiegel. Hoe sneller het zinkt, hoe groter de kans dat je weer honger krijgt. Italiaanse olijfolie was het meest effectief in het onderzoek.

Dankzij de ingrediënten die het bevat en vooral de enkelvoudig onverzadigde vetzuren, is olijfolie meer geschikt voor duurzaam gewichtsverlies dan welke andere olie dan ook. Omdat oliezuur gemakkelijk door het lichaam wordt gemetaboliseerd, slechts zelden wordt opgeslagen, stabiel is en de olie als geheel, indien dagelijks geconsumeerd, kan werken als een metabole turbo.

De ervaring met deze olie op het gebied van gewichtsverlies is over de hele linie positief!

Lees ook: “Hoe gezond is olijfolie eigenlijk?”